Idealna beza – krótka historia lekkiego deseru

Beza to jeden z najpopularniejszych słodkich deserów, który pasuje na każdą okazję. Sama beza jest wyjątkowo uniwersalna- może stanowić deser sam w sobie lub być podstawą do przygotowania bardziej skomplikowanych kompozycji smakowych. Poznaj historię bezy i dowiedz się, skąd pojawiła się ona na naszych stołach.

Czym jest beza?

Beza to deser przygotowywany głównie z białek jajek i cukru. Proces przygotowywania bez jest dość prosty, ale wymaga pewnej precyzji. Białka są ubijane na sztywną pianę, a następnie stopniowo dodaje się cukier, ubijając dalej, aż do uzyskania gładkiej, błyszczącej masy. W zależności od przepisu, do bez mogą być dodawane także kwas winny lub ocet, które stabilizują pianę. Beza jest często formowana na blasze w kształcie placka i pieczona w piekarniku. W wyniku pieczenia zewnętrzna warstwa staje się chrupiąca, podczas gdy wnętrze pozostaje miękkie i puszyste. Gotową bezę można podawać samodzielnie lub używać jako bazę do różnych deserów, na przykład Bezy Pavlova czy tortów. Beza może być również urozmaicona poprzez dodawanie do masy różnych składników, takich jak posiekane orzechy, czekolada, kawa, czy kolorowe posypki. W rezultacie można uzyskać różnorodne smaki i tekstury bezy, dostosowane do indywidualnych preferencji.

Historia bezy w pigułce

Beza ma długą historię, a jej pochodzenie jest trudne do jednoznacznego ustalenia. Powszechnie uważa się, że bezę można przypisać zarówno francuskiej, jak i włoskiej kuchni. Jednakże różne kultury rozwijały własne wersje tego deseru na przestrzeni lat. Początki bezy sięgają XVIII wieku. Jedna z popularnych teorii dotyczy nazwy, sugerując, że pochodzi od łacińskiego słowa „bēz”, oznaczającego „głupi” lub „beznadziejny”, co nawiązuje do charakterystycznej struktury bezy – chrupiącej zewnętrznej warstwy i miękkiego wnętrza. Włochy są często uważane za miejsce narodzin bezy. Włoski kucharz i pisarz kulinarny Bartolomeo Stefani wspomniał o deserze przypominającym bezę w swojej książce kucharskiej „L’Arte di Ben Cucinare”, opublikowanej w 1760 roku. W XVIII wieku beza zaczęła zdobywać popularność we Francji. Słynny francuski kucharz François Massialot wymienił przepis na „pianę z białek jajek” w swoim podręczniku kucharskim z 1692 roku. Francuska kuchnia doskonaliła tę potrawę, wprowadzając nowe techniki i smaki. W czasach Ludwika XVI we Francji beza zyskała na popularności, stając się jednym z ulubionych deserów dworu królewskiego. Po rewolucji francuskiej stała się dostępna dla szerszego społeczeństwa. Beza z czasem ewoluowała, a różne kuchnie narodowe wprowadziły swoje unikalne warianty. Na przykład w Polsce bezę często serwuje się z kremem budyniowym i owocami, tworząc niezwykle smaczny i lekki deser.

Beza dzisiaj

Dzisiaj bezy występują w rozmaitych odmianach. Beza włoska, beza po angielsku czy beza szwajcarska- możliwości nie brakuje! Dużą popularnością cieszy się beza Pavlova. Jest to rodzaj bezy, który został nazwany na cześć rosyjskiej baletnicy Anny Pavlovej podczas jej wizyty w Australii i Nowej Zelandii w latach 20. XX wieku. Charakterystyczne cechy bezy Pavlova to jej delikatna i krucha skorupa na zewnątrz oraz miękka, lekka konsystencja wewnątrz. Pavlova jest zazwyczaj formowana w dużą, płaską bezę w kształcie tarczy i podawana z bitą śmietaną oraz świeżymi owocami, takimi jak truskawki, maliny, kiwi czy marakuja.

Gdzie zjeść bezę w Warszawie? Oczywiście, U Fukiera! Czeka tu na Ciebie wyjątkowa beza z mascarpone, lekka beza z owocami, czyli popularna beza Magdy Gessler! Sezonowa beza z kremem i owocami w U Fukiera to najlepsza beza w Warszawie!